w alkoholu.

– A pływaj sobie, póki tacie rubelki się nie skończą.
wysadzić majestat w powietrze, nie mieści
bez chwili wahania – nigdy więcej nie
robiąc pułkownikowi miejsce, i roześmiał się znowu. – Posadzić by tutaj jakiegoś najbardziej
Tu trzeba wyjaśnić, że pozaprzeszłego roku, na rozkaz gubernatora Antoniego
wrzeszcząc, żeby trzymał łapy z dala od jej córki. Chyba wtedy po raz pierwszy czułam się z
I dopiero przy samym kananejskim brzegu wyjaśnił:
Oregonie w ciągu jednego tygodnia lutego. Sąsiad pomagał sąsiadowi zapędzić krowy na
podnosząc ręce w uspokajającym geście. – Zadawanie tego typu pytań należy do jej
Bywało – budzę się w nocy, ona nie śpi. Podpiera się łokciem i patrzy na mnie swoimi
błąd. Wszystko jest bardzo logiczne.
zaobrączkował i zamknął w ciupie.
Najczęściej są zbyt zdeformowane od uderzenia w kość, żeby nadawały się do badań
Jego zdaniem bierze się to z nieróbstwa i lenistwa, dlatego prosił, żebym pozwolił mu

na czerwonym świetle, gdy zadzwonił jego telefon.
– Słuchaj, spójrzmy prawdzie w oczy. Policja nadal będzie cię miała na oku i szczerze
Byli szczęśliwymi rodzicami, czuli się bezpieczni i w jednej chwili wszystko stracili.
– Cześć, Sherry, tu Hayes. Co was zatrzymało? Daj znać na komórkę.
Woda zabarwiła się krwią.
Montoya wrócił do żony, do Nowego Orleanu, LAPD wracało do dawnego życia, bez
Ani nazwiska, ani numeru telefonu, ani numeru kierunkowego. Nie dowie się, kto do niej
– Tu nie ma zasięgu – poinformował chłopak. – Trzeba wejść wyżej. Bentz skinął głową,
Weź się w garść, upomniał się. To nie ona. To tylko sugestia, to wszystko wina tej suki
- Chciałem zadać kilka pytań. Pamięta pani? Zmarszczyła brwi. - Przypuszczam, że chodzi o matkę, ale odpowiadałam już na pańskie pytania w szpitalu. Czy chce pan zapytać o coś jeszcze? - Drżącą ręką odgarnęła z oczu pasmo włosów, sprawiała wrażenie kruchej i delikatnej. Zdruzgotanej. Tak powinna wyglądać kobieta, która straciła matkę. - Nie chodzi o pani matkę. Jestem tu w sprawie śmierci pani męża. - Ach! - Jedną ręką chwyciła klapy podomki, zakrywając dekolt. - Chodzi o pani billingi telefoniczne - powiedział w nadziei, że przypomni sobie, o czym wcześniej mówili, ale patrzyła na niego niepewnym roztargnionym wzrokiem. Jest głupia, zdezorientowana czy tylko gra? Udaje niepoczytalną, żeby uniknąć stryczka? Biorąc pod uwagę jej przeszłość, to najlepsza linia obrony. - O billingi? - Wynika z nich, że dzwoniła pani do męża tamtej nocy i rozmawiała z nim przez siedem minut, a potem pojechała do niego. - Nie. Chwileczkę. Wynika z nich, że ktoś dzwonił z mojego telefonu, zgadza się? Nie z mojej komórki? A potem ktoś pojechał do Josha. Niekoniecznie musiałam to być ja. - Mam świadka, który widział tam pani samochód. Spojrzała na niego ostro. - Przyszedł pan mnie aresztować? - zapytała nagle. Zauważył, że jest blada i wycieńczona. Chora. - Nie. Po prostu chciałem z panią porozmawiać. - Nie wydaje mi się, żeby to był dobry pomysł. Będę rozmawiać w obecności mojego prawnika albo po konsultacji z nim. Mogę do niego zadzwonić, jeśli zechce pan poczekać. - Świetnie. Otworzyła szerzej drzwi, wszedł za nią do kuchni. - Chce pan kawy... albo... - Spojrzała na blat, na którym stała do połowy pełna butelka ginu, mniejsza butelka wermutu, słoik oliwek i dwa kieliszki. W jednym kieliszku był alkohol i sądząc z położonej na brzegu pustej wykałaczki, ktoś już z niego pił. - Spodziewam się kogoś - wyjaśniła i zmarszczyła czoło, widząc otwarte tylne drzwi. Zamknęła je. - Jeśli chciałby pan martini... - Nie, dziękuję. - Tak myślałam. - Na jej ustach pojawił się cień uśmiechu. Sięgnęła po telefon, z półki nad zlewem wzięła wizytówkę. Powarkując i prychając z oburzenia, pies usadowił się pod stołem i ani na moment nie spuszczał z Reeda nieufnych, czujnych oczu. Caitlyn wystukała numer; czekając na połączenie bębniła nerwowo w blat. - Mówi Caitlyn Bandeaux. Jestem klientką pana Wildera. Czy mogą się państwo z nim skontaktować i poprosić go, żeby do mnie oddzwonił? - Podała swój numer telefonu. Odłożyła słuchawkę i, patrząc na Reeda, powiedziała: - Jego biuro jest dzisiaj nieczynne. Nie wiem, kiedy oddzwoni. Więc może odpowiem na jedno pana pytanie. Pyta pan, czy dzwoniłam wtedy do Josha. Otóż nie pamiętam. Powiedziałam wam już wszystko, co pamiętam z tamtej nocy. - Czy zeszłej nocy odwiedziła pani matkę w szpitalu?
firanek?
kieliszki martini i ociekający wodą shaker, dowody, że nie jest sama.
z mostu, że jego dziewczyna to psychopatka i morderczyni. Wersja B; pomijasz go i mówisz
drinka i zerkając w lustro nad barem, dyskretnie obserwował salę.
zatarasował mu drogę.